Piątek, 29.05. ,,Nasze zabawki”

Słuchanie wiersza B. Szelągowskiej: Kraina zabawek

Siedzą zabawki grzecznie na półkach.
Siedzą i patrzą na pajacyka.
Pajac do tańca lalkę zaprosił
i teraz będą tańczyć walczyka.

Patrzcie! Dwa misie! Na samej górze!
W takt się kołyszą, klaszczą łapkami.

Na parapecie rozsiadł się zając;
Jak każdy zając – strzyże uszami.

Tuż obok książek drzemie żyrafa.

Kudłaty piesek przy wózku szczeka.

Piłka się turla, to znowu skacze.

Myszka – zabawka – kotu ucieka.

I nagle wchodzi ktoś do pokoju.
Ojej, nie tańczy już nikt walczyka!
Zabawki stoją. siedzą bez ruchu
i tylko z radia płynie muzyka.

Rozmowa na podstawie wysłuchanego utworu.

Rodzic kieruje rozmową, zadaje pytania pomocnicze, używając określeń dotyczących położenia przedmiotów w przestrzeni.

  • Jakie zabawki były w pokoju?
  • Kogo pajac zaprosił do tańca?
  • Gdzie siedziały dwa misie?
  • Kto zdrzemnął się obok książek?
  • Przy czym stał kudłaty piesek?
  • Co się stało, gdy ktoś wszedł do pokoju?

Prace porządkowe

Dziecko porządkuje swoje zabawki.

Karta pracy, cz. 2, nr 55 (Biedronki)

Dziecko:

  • rysuje po śladach rysunków zabawek, koloruje rysunki,
  • słucha zagadek i określa, o których zabawkach była mowa.

Zabawa matematyczna: Gdzie jest ta zabawka?

lalka, samochód, puzzle, przytulanka

Rodzic pokazuje dzieciom zabawki, które będzie rozmieszczać w pokoju. Zadaniem dziecka jest odpowiedź na pytanie rodzica: Gdzie jest…? Rodzic powinien tak rozmieścić zabawki, aby dzieci używały zwrotów określających położenie przedmiotów w przestrzeni (na, obok, za, przed).

Po wykonaniu poleceń rodzica to dziecko może rozmieszczać zabawki, rodzic zaś określać ich położenie.

Praca plastyczno-techniczna: Moja wymarzona zabawka

Gazetki reklamowe/zdjęcia/obrazki zabawek, nożyczki, klej, kredki, kartka

Rodzic umieszcza w głównym miejscu pokoju obrazki. Prosi, aby dziecko zastanowiło się, czy można je jakoś połączyć/zmienić i stworzyć nową, wymarzoną dla niego zabawkę. Dziecko może wymyślić nowe nazwy, zastosowania. Następnie przykleja swoje wytwory. Może do nich coś dorysować, a rodzic zapisuje nazwę zabawki i jej zastosowanie.

Dzieci 3-letnie starają się oderwać (z jak największą dokładnością) z gazet elementy potrzebne do wykonania pracy.