Poniedziałek, 25.05.2020, tydzień 4 ,,Niby tacy sami, a jednak inni”

Poniedziałek, 25.05. ,,Tolerancja”

Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej: Inny

Do grupy Ady dołączył nowy przedszkolak. Pani przedstawiła go dzieciom i powiedziała, że ma na imię Anuj. Nikt nie chciał się z nim bawić, bo wyglądał inaczej niż wszyscy: miał ciemną skórę i czarne oczy, tak czarne jak nocne niebo. Chłopiec siedział w kąciku i rysował coś na kartce.
To piesek? – zapytała Ada, przyglądając się rysunkowi.
Tak. mój dog- odpowiedział chłopiec i dorysował żółte słońce.
Ada znała to angielskie słowo i wiedziała, że dog to znaczy pies. Zawsze marzyła o jakimś zwierzątku, ale niestety, była uczulona na sierści po spotkaniu z psem lub kotem od razu zaczynała kichać.
Nie baw się z nim – szepnęła jej na ucho Kasia. – On jest z innego kraju.
Jest miły – powiedziała Ada. – I ładnie rysuje.
Od tej pory Ada i Anuj często bawili się razem: układali wieże z klocków, budowali zoo i ustawiali w nim plastikowe zwierzątka, kręcili się na tej samej karuzeli. Chłopiec znał dużo dziwnych słów, których Ada nie rozumiała, ale z radością uczyła go wymowy polskich słów.
To jest huśtawka, potrafisz powiedzieć?
Fuś… fuś… fuśtajka – próbował wymówić Anuj.
Ada również nauczyła się nowych słów po angielsku i dowiedziała się, że Anuj urodził się w Indiach, a jego imię znaczy ,,młodszy brat”.
Ja mam starszego brata Olka, ale jak chcesz, to możesz być moim młodszym braciszkiem – zaproponowała.
Zbliżały się Dzień Babci i Dzień Dziadka, więc dzieci przygotowywały przedstawienie. Kilkoro z nich nie chciało występować razem z nowym kolegą.
Ja nie będę z nim tańczyć – naburmuszyła się Ola.
Moja mama powiedziała, że on jest z dzikiego kraju – stwierdził Jaś.
A mój tata mówi, że oni jedzą palcami.
Nieprawda! Anuj był u nas w domu z mamą i tatą. I wcale nie jedli palcami! – odezwała się Ada.
Słysząc to, pani poprosiła, żeby dzieci usiadły w kółeczku na dywanie, i opowiedziała im bajkę o króliczku Trusiu. Truś był czarny, chociaż wszystkie króliki w stadzie były białe. Okazało się jednak, że czarny królik był najodważniejszy ze wszystkich i to właśnie on uratował Białe Uszate Królestwo.
Nie wolno się z nikogo śmiać i mówić, że jest inny lub gorszy. Na świecie żyje wielu ludzi, którzy różnią się kolorem skóry, mową i zwyczajami. Ważne, żebyśmy się od siebie uczyli i pomagali sobie wzajemnie.
Ada podeszła do Anuja i wzięła go za rękę.
On jest moim młodszym bratem – powiedziała. – I razem zagramy babcię i dziadka w naszym teatrzyku!
Okazało się, że Anuj ma śliczny głos i potrafi śpiewać, jak skowronek. W dodatku nauczył się na pamięć trudnego wiersza po polsku i ani razu się nie pomylił. Największe wrażenie jednak zrobili na wszystkich babcia i dziadek Anuja. Byli ubrani kolorowo, jak motyle i poczęstowali dzieci indyjskimi ciasteczkami. Gdyby wszyscy na świecie byli tacy sami, nie działoby się nic ciekawego.

Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.
Rodzic zadaje pytania:
– Kim był nowy przedszkolak w grupie Ady?
– Jak dzieci zareagowały na nowego kolegę?
– Jak mógł się czuć Anuj, gdy dzieci nie chciały się z nim bawić?
– Jaką bajkę opowiedziała pani dzieciom?
– Czy wszyscy muszą być tacy sami?

Rozmowa na temat tolerancji.

Rodzic pyta dziecko, czy wie, co oznacza słowo tolerancja. Wyjaśnia jego znaczenie, tłumacząc, że tolerancja polega na akceptowaniu inności jakiejś osoby: przyjmujemy ja taką, jaka jest, nawet jeśli ma inny kolor skóry, inaczej wygląda czy się ubiera inaczej niż my. Tak jak każdy kwiat jest inny, tak również każdy człowiek jest inny. Wtedy, gdy ludzie wzajemnie sobie pomagają, troszczą się o siebie i są dla siebie dobrzy, tworzą piękny bukiet kwiatów. Rodzic prosi, aby dziecko kilkakrotnie powtórzyło słowo tolerancja – dzieląc je rytmicznie (na sylaby).

Ćwiczenia wzmacniające poczucie własnej wartości – Lustro

Rodzic stawia przed dzieckiem duże lustro, takie aby była widoczna cała sylwetka dziecka. Prosi, aby dziecko przyjrzało się sobie i powiedziało, co u siebie lubi, np. swoje włosy, oczy, ręce, to, że szybko biega, pięknie rysuje, pomaga innym, dzieli się zabawkami itd. Rodzic może uzupełniać wypowiedź dziecka , wskazując tylko pozytywne cechy. Na koniec wypowiedzi dziecka rodzic mówi: Jesteś wspaniały i dziecko powtarza samodzielnie: Jestem wspaniały!

Ćwiczenia językowe: Zwinny jak kot

Rodzic tłumaczy, że tak jak ludzie mają swoje cechy, tak również zwierzęta mają swoje charakterystyczne cechy. Pokazuje zdjęcia zwierząt, dziecko nazywa je i zastanawia się, z jakiej cechy znane jest dane zwierzę. Rodzic podaje później przykłady porównań: zwinny jak kot, mądra jak sowa, mały jak mrówka, pracowity jak pszczoła, łagodny jak owieczka, powolny jak żółw, szybki jak gepard, uparty jak osioł, śpiący jak niedźwiedź.

Praca plastyczna: Ja jako zwierzę

Farby, kubeczek, pędzel, kartka

Rodzic prosi, aby każde dziecko pomyślało i powiedziało, cechy jakiego zwierzęcia w sobie odnajduje (w czym jest do niego podobne), a następnie namalowało siebie jako to zwierzątko.

Słuchanie baśni H. Ch. Andersena: Brzydkie kaczątko

Rodzic wspólnie z dzieckiem omawia kolejne przygody kaczątka. Zastanawia się, jak czuło się ono na podwórku, a jak nad stawem, gdy zobaczyło swoje odbicie w wodzie.

Ćwiczenia, reakcji w trudnej sytuacji – Stop!

Rodzic prosi dziecko, aby przekazało rady kaczątku, jak powinno się zachować, kiedy inni mu dokuczali. Jednym ze sposobów reakcji może być wyciągnięcie ręki w kierunku przeciwnika i powiedzenie: Stop! Nie masz prawa mi dokuczać. Dziecko może też odegrać scenkę z rodzicem, w której ćwiczy taką reakcję. Warto też zwrócić uwagę na to, że dziecko ma prawo i powinno szukać pomocy u osoby dorosłej, do której ma zaufanie.